Categorieën: Financieren

Door: Sjoerd Scholte

Delen:

Cassettebandjes Index

Er was een tijd, beste lezer, dat een cassettebandje nog gewoon een cassettebandje was. Je haalde er een stuk of tien bij de lokale elektronicazaak, mompelde iets over een kwantumkorting en rekende een gulden of vier, vijf per stuk af.

Dat was 1984. Niet de trieste versie van Orwell, maar de jaren met de magische uren tussen 02.00 en 03.00 uur ’s nachts, wanneer Ben Liebrand op de radio In The Mix draaide. Daar zat ik dan, als een jonge audiopurist, klaar met mijn zuurverdiende Denon cassettedeck, vinger strak boven de opnameknop, klaar om de magie vast te leggen op een vers Maxell XL II-bandje.

Fast forward naar 2025, en diezelfde cassettebandjes kosten geen vijf gulden meer. Nee, we hebben hier te maken met een fenomeen dat ik de Cassettebandjes Index noem – een nostalgische tegenhanger van de alom bekende Hamburger Index, die de prijs van de Big Mac als economische graadmeter gebruikt. Waar je destijds voor tien gulden een Big Mac Menu en een Maxell samen kon scoren, betaal je nu voor dit duo 28,74 euro.

Hoe heeft het zover kunnen komen? Wat drijft de prijs van een stukje magneetband met twee spoeltjes naar astronomische hoogten?

Ten eerste: schaarste. Cassettes zijn, net als vinyl, weer een specialty good geworden. Dat betekent dat alleen een handjevol nostalgische enthousiastelingen en trendy muziekliefhebbers ze nog wil hebben. En zodra iets ‘cool’ wordt in de ogen van Gen Z, kun je er donder op zeggen dat de prijzen omhoogschieten. Vraag maar aan de mensen die nu een vintage Nintendo 64 proberen te kopen.

Ten tweede: inflatie en productie. Die Maxell-fabrieken draaien allang niet meer op volle toeren zoals in de jaren ‘80. Dus wat er nog gemaakt wordt, gebeurt in kleine oplages, tegen premium prijzen. Vroeger kon je een bandje bij de Kijkshop uit de grabbelbak vissen, nu liggen ze in gespecialiseerde boetieks naast ‘authentieke’ polaroidcamera’s en handgemaakte leren notitieboekjes.

En tot slot: sentiment. Nostalgie is een dure hobby geworden. Of je nu oude Pokémon-kaarten verzamelt, LP’s uit de jaren ‘70 koopt of cassettebandjes hamstert – de markt weet precies hoe ze je verlangen naar vroeger moet uitmelken.

En toch, beste lezer, als ik straks weer een hamburgertje haal en op iTunes de gedigitaliseerde In The Mix aanzet, voel ik me weer die jongen uit 1984. Vinger boven de opnameknop, hamburgertje in de hand, klaar voor de magie van de nacht. En terwijl de muziek door de speakers klinkt, realiseer ik me dat inflatie niet alleen nadelen heeft. Want als alles duurder wordt, slinkt je schuld vanzelf mee. Misschien is dat nog wel het enige voordeel van geldontwaarding.